اگرچه ایمپلنت‌های عصبی نقشی حیاتی در نظارت یا تحریک قسمت‌هایی از مغز دارند، اما اغلب توسط سیستم ایمنی بدن مورد حمله قرار می‌گیرند. اکنون یک دستگاه جدید با نرم بودن بسیار، این مشکل را برطرف می‌کند و با استفاده از یک سوزن ساخته شده از قند، درون مغز کاشته می‌شود که سپس این سوزن به سرعت در بدن حل می‌شود.
به گزارش موپنا، اگرچه برخی از ایمپلنت‌های عصبی فعلی نسبتاً انعطاف‌پذیر هستند، اما هنوز بسیار سخت‌تر از بافت طبیعی مغز هستند. در نتیجه سیستم ایمنی بدن متوجه نفوذ آنها می‌شود و آنها را به عنوان اجسام خارجی وارد شده به بدن می‌بیند و واکنش التهابی ایجاد می‌کند که این واکنش مانع از عملکرد آنها می‌شود.
اکنون دانشمندان دانشگاه “مک‌گیل”(McGill) کانادا در جستجوی یک راه‌حل بهتر، یک ایمپلنت سیلیکونی ایجاد کرده‌اند که تقریباً به ضخامت یک سوزن خیاطی نازک(حدود ۰.۲ میلی‌متر) است و به طور رسمی”نرم‌ترین ایمپلنت مغزی” تاکنون است. محققان می‌گویند این ایمپلنت دارای بافتی شبیه به پودینگ نرم است که با بافت مغز چندان متفاوت نیست.
از آنجا که این ایمپلنت بسیار نرم و شکننده است، تعبیه آن در مغز با انجام جراحی دشوار است. پس محققان این مشکل را با قرار دادن آن درون یک سوزن ساخته شده از قند حل کردند. این قند ابتدا ذوب شده و سپس قالب‌گیری شد و در نهایت به شکل سوزن، سفت شد. سپس سیلیکون مایع به داخل حفره داخل سوزن تزریق و ایمپلنت تشکیل شد.
در تست‌های آزمایشگاهی از سوزن قندی غیرسمی برای تعبیه ایمپلنت در مناطق هدف مغز موش‌های بیهوش شده استفاده شد و چند ثانیه پس از رسیدن ایمپلنت به این اهداف، سوزن بدون آسیب حل شد و ایمپلنت سر جای خود ماند.
وقتی مغز موش‌ها ۳ و ۹ هفته بعد بررسی شد، مشخص شد که این ایمپلنت‌های نرم نسبت به ایمپلنت‌های عصبی سفت‌تر، با واکنش بسیار کمتری از سوی سیستم ایمنی بدن مواجه می‌شوند.
محققان می‌گویند، تحقیقات آینده بر روی تجهیز این ایمپلنت‌های نرم به وسایل الکترونیکی متمرکز است که به آنها امکان دهد عملکردهای واقعی انجام دهند.
“ادوارد ژانگ” دانشمند ارشد این مطالعه می‌گوید: ایمپلنت‌هایی که ما ایجاد کردیم آنقدر نرم هستند که بدن آن را تهدید بزرگی نمی‌داند و به آنها اجازه می‌دهد با تداخل کمتری با مغز ارتباط برقرار کنند. من از آینده فناوری ایمپلنت مغزی هیجان زده هستم و معتقدم که کار ما کمک می‌کند تا مسیر نسل جدیدی از ایمپلنت‌های نرم هموار شود تا بتوانند ایمپلنت‌های مغزی را به یک درمان پزشکی بادوام‌تر و قابل اعتمادتر تبدیل کنند.
این مطالعه در مجله Advanced Materials Technologies منتشر شده است.
