این انجام وظیفه، ضامن نجات افراد بسیاری در هنگام درمان است و تبلوری از ارزش‌های والای بالینی، اخلاقی و انسانی است. با این توصیفات مختصر، گریزی می‌زنیم به مقوله آنکالی همکاران واحد تجهیزات پزشکی و می‌کوشیم تا این مسئله را از نگاهی تازه‌تر بررسی کنیم. از این رو شاید بتوان به نتایج مطلوبی در جهت بهبود روند فعلی آنکالی تجهیزات در مراکز به نفع سیستم مالی و ارتقا سطح کیفی استفاده از تجهیزات دست یافت. مهم‌ترین مسئله در این میان تنها رعایت یک اصل می‌تواند باشد و آن چیزی جز «بررسی کارشناسی» نیست.
وضعیت آنکالی واحدهای تجهیزات بدون رعایت روندی منسجم، در مراکز درمانی سطح کشور به اَشکال متفاوت بروز می‌کند که این اختلاف و عدم وحدت رویه در اجرا، حتما و لزوما باعث خواهد شد در بعضی موارد اتفاقات خوبی بیفتد و در نقطه مقابل آن شاهد یا منتظر وقوع رویدادهای احیانا ناخوشایند باشیم. بنابراین بررسی کارشناسی و نقد دقیق علل و عوامل وضعیت حاکم بر روند آنکالی تجهیزات پزشکی در سطح کشور الزامی است.
اکنون شاهد تماس‌های مکرر با کارشناسان واحد تجهیزات پزشکی در مراکز درمانی، خارج از ساعات اداری هستیم. پرسش اصلی این است که آیا این تماس‌ها بررسی کارشناسی شده‌اند یا خیر؟
دو قشر بسیار زحمت‌کش و ایثارگر در دو سوی این تماس‌ها وجود دارند که همواره زیر فشار و استرس‌های فراوان هستند. مهندسان پزشکی و کارشناسان فنی در بیمارستان‌ها و شرکت‌های تجهیزات پزشکی هر دو برای رفع نقص فنی دستگا‌ه‌ها باید آنکال بوده و با یکدیگر تعامل داشته باشند. حالا با تجسم این فضا، به حاشیه امن اطراف این قضیه می‌پردازیم تا ببینیم ریشه این تماس‌ها چیست.
روزانه چند تماس با کارشناسان تجهیزات پزشکی گرفته می‌شود یا چند تماس بی‌پاسخ می‌ماند؟ عواقب و نتایج این عکس العمل‌ها چیست؟ آیا عدم حضور کارشناسان تجهیزات پزشکی در موارد اورژانسی می‌تواند علاوه بر مشکلات بالینی باعث مشکلات مالی نیز شود؟ زیبنده بود که آماری قابل لمس از پاسخ به این پرسش‌ها در دست بود و اگر چنین آماری نیز وجود دارد چرا نظرات کارشناسی سازنده آن در سطح و پیکره درمان جاری نمی‌شود؟
پرسش مهم دیگری را مطرح می‌کنیم. «مرجع ذیصلاح» جهت بررسی و کارشناسی این قضیه، دقیقا کدام بخش از سیستم درمانی کشور است؟ و چه کسی باید نتیجه‌گیری دقیق را انجام دهد تا معین شود نیازی به حضور کارشناسان تجهیزات پزشکی یا تماس با ایشان در ساعات خارج از وقت اداری وجود دارد یا خیر؟
در خصوص این مورد دو نهاد فنی و بالینی می‌توانند اظهار نظر کنند که به نظر من تعامل و همفکری هر دو گروه می‌تواند بسیار سازنده و کارساز باشد. یعنی به دو دیدگاه بالینی و فنی نیاز داریم تا با کار کارشناسی و عملکرد علمی مشخص شود آیا سیستم درمان نیاز واقعی و جدی به حضور این عزیزان در ساعات غیر اداری در مراکز دارد یا خیر؟ اگر پاسخ به این پرسش مثبت است، چه اقدامات قانونی ضروری جهت اجرای آن باید انجام داد؟ و اگر پاسخ منفی است، موضوعاتی چون «کاربری تجهیزات» مطرح می‌شود. البته خود این مسئله دوباره درگاه یکسری بررسی‌های دیگر است و نتایج آنها اثرات مثبت غیر قابل انکاری بر روند و عملکرد بخش درمانی کشور بر جای می‌گذارند.
یکی از مواردی که نشان می‌دهد اکنون وزارت بهداشت نظر قطعی خود را درباره آنکالی کارشناسان تجهیزات پزشکی گرفته است، بحث «آنکالی تعطیلات عید نوروز» است که سالانه آن را به صورت مکتوب به تمام مراکز درمانی خود اعلام می‌کند تا برای واحدهای تجهیزات پزشکی خود برنامه آنکالی بنویسند. جالب اینجاست که درباره سایر ایام هیچ دستور و نامه‌ای وجود ندارد؛ لذا چنین برداشت می‌شود که وزارت محترم بهداشت هیچ نیازی در این مورد احساس نمی‌کند؛ یعنی نظر کارشناسان این است که هیچ نیازی به آنکالی واحدهای تجهیزات پزشکی نیست. با احترام به این نظر، اتفاقات داخل مراکز نشان می‌دهند که این نظر، نیازی جدی به بازبینی مجدد دارد تا مشخص شود چرا مراکز در ساعات غیر اداری نیازمند تماس با کارشناسان تجهیزات پزشکی خود هستند.
در مورد حق آنکالی، من ذاتا مخالف این موضوع هستم و موضعی متفاوت در این مورد دارم؛ چرا که پیش از بحث در مورد این حق، ابتدا باید بررسی‌های لازم درباره علل ایجاد این نیاز و صحت مستندات آن توسط کارشناسان انجام شود سپس درباره راه‌حل و تامین هزینه‌های آن صحبت شود. تا زمانی که مشکل این چنین تماس‌هایی، شناسایی و بررسی نشود نمی‌توان درباره راه‌حل آن صحبت کرد. لذا قویا از این موضع خود دفاع می‌کنم که با توجه به اهمیت این قضیه، در راستای حفظ جان بیمار و کاهش هزینه‌های بی‌مورد سازمانی، لازم است تا تحقیقات مستند دقیقی در مورد علت این تماس‌ها انجام شود. با توجه به اینکه مراکز درمانی عمدتا به سامانه‌های تحت وب «مدیریت تجهیزات پزشکی» مجهز شده‌اند و تحلیل آماری خرابی‌ها به صورت غیر حضوری از اداره کل تجهیزات پزشکی، بسیار ساده و آسان است انتظار می‌رود این کار هر چه سریعتر اتفاق بیفتد.
اما از منظر «کاربری تجهیزات پزشکی» نیز می‌توان به این موضوع نگاه کرد و اینکه چه میزان از این تماس‌ها به علت کم‌تجربگی کارشناسان شیفت‌های عصر و شب است؟ مخصوصا اینکه اوج استفاده از نیروهای طرحی در این ساعات است و همین موضوع باعث می‌شود آمار تماس‌ها در این ساعات افزایش یابد. البته با رصد و برنامه‌ریزی دقیق می‌توان کمک کرد تا میزان خرابی‌ها و تماس با کارشناسان تجهیزات پزشکی کاهش یابد.
رئوف میلان نورانی، کارشناس تجهیزات پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
انتهای پیام/
