دکتر محمد حسین نکوفر، مدیر روابط بین‌الملل دانشگاه علوم پزشکی تهران و دبیر کنسرسیوم پنج دانشگاه برتر ایران اظهار کرد: در نشست امروز (پنج شنبه، ۶ خرداد)، با معاونین آموزشی و بین‌الملل اعضای کنسرسیوم پنج دانشگاه برتر ایران از قبیل دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران، جزئیات چگونگی برگزاری رشته‌های همگرا بین این پنج دانشگاه مورد بحث و بررسی قرار گرفت و بارش افکار اتفاق افتاد.
وی ادامه داد: در جلسه بارش افکار، به این نتیجه رسیدیم و مصوب شد که هر دانشگاه رشته‌های پیشنهادی خود را ارائه داد و رشته‌های بسیار مهمی از جمله مهندسی داروسازی، اندام‌های مصنوعی، زیست مواد و علوم داده‌ها پیشنهاد شد که به صورت جالبی، نشان داده شد که هر پنج دانشگاه علاقه‌مند به اجرا این رشته‌ها هستند.
به گزارش موپنا، نکوفر با اشاره به گام بعدی این کنسرسیوم اضافه کرد: قدم بعدی ما این است که این رشته‌ها به دبیرخانه کنسرسیوم ارائه شود، برای هر رشته یک فراخوان گذاشته می‌شود و برای هر رشته، مستقلا جلسه تخصصی برگزار می‌شود. همه اساتیدی که آمادگی دارند در این دپارتمان بین دانشگاهی عضو و وارد می‌شوند و میزان همکاری خود را مطرح می‌کنند. یک دانشگاه نیز به عنوان دانشگاه هسته انتخاب می‌شود. وزارتخانه و نمایندگان وزارتخانه‌ها نیز کار ما را تسهیل می‌کنند تا اساتید ما فعالیت کنند.
مدیر روابط بین‌الملل دانشگاه علوم پزشکی تهران خاطرنشان کرد: قرار بر این شد که این اقدامات از پایین به بالا اتفاق بیفتد. یعنی همه با هم کار کنند، رشته‌ها را بسازند و بهبود بخشند. دانشگاه و دبیرخانه کنسرسیوم نیز این را وظیفه خود می‌داند که از این اساتید حمایت کند.
وی راجع به دیگر وظایف دبیرخانه کنسرسیوم ادامه داد: دبیرخانه موظف شده که به دنبال اعتبارسنجی رشته‌ها باشد. زمانی هم که اعتبارسنجی رشته‌ها اتفاق افتاد، دانشجوی بین‌الملل و داخلی جذب خواهیم کرد. علاوه بر این‌ها نکته مهم این است که بسیاری از این همکاری‌ها از پژوهش آغاز می‌شود. اول پژوهش اتفاق می‌افتد و پس از اینکه اساتید با هم پژوهش کردند، دانشجو می‌گیرند و پس از آن، این فرآیند تبدیل می‌شود به فعالیت آموزشی.
دبیر کنسرسیوم پنج دانشگاه برتر ایران در نهایت افزود: پس از این‌ها، دانشگاه هسته ۵۰ درصد رشته را تدریس می‌کند و به دانشگاه‌های دیگر پیشنهاد تدریس بخش‌های دیگر را می‌دهد و با همکاری همدیگر دانشجو را تربیت می‌کنند. البته کارهای اجرایی دانشجو با دانشگاه هسته است ولی این پتانسیل وجود دارد که دانشجو از همه جا علم‌آموزی کند تا با همکاری همدیگر تجربیات جدیدی را رقم بزنیم.
